1. Strona główna
2. MIEJSKIE MURY OBRONNE Z XIV W. (ul. Wałowa)

Król Kazimierz Wielki silnie ufortyfikował Nowy Radom murami obronnymi z basztami, których było ponad 20. Obwód murów miał zarys prostokątny, geometryczny i wynosił ok. 1200 m, dookoła biegła wzmocniona wałem ziemnym fosa wypełniona wodą. Mury wykonano z cegły na fundamentach z kamienia polnego – co jest cechą wyjątkową wśród gotyckich obwarowań miast małopolskich – miały początkowo wysokość od 5 do 6 m, a grubość od 2,2 m do 2,7 m. Do miasta wiodły trzy bramy miejskie: Krakowska (Iłżecka), Lubelska i Piotrkowska, nazwane tak od prowadzących do nich traktów. Od strony południowej w linii murów usytuowany był zamek, który stanowił ważny element panoramy miejskiej – podkreślał prestiż miasta i pełnił funkcję obronną. Mury radomskie rozebrano w latach 1807–1821, a fosy zostały zasypane.

Od strony ul. Wałowej zachowany jest fragment muru miejskiego z basztą. Został odsłonięty w latach 60. XX w. Mury piastowskie zwieńczone były pierwotnie blankami, dobrze tu zachowanymi, w wieku XV i XVI podwyższano je dwukrotnie, wyrównano także poziom baszt ze zwieńczeniem murów i poszerzono blanki. W kolejnej fazie mury i baszty nadbudowano oraz zastosowano nowy układ strzelnic i zadaszono. Odsłonięto także fundamenty Bramy Krakowskiej z przedbramiem. Ten zachowany fragment murów obronnych jest istotnym elementem dziedzictwa kulturowego Radomia i cennym zabytkiem średniowiecznych obwarowań z czasów kazimierzowskich.